Posted on

Vinnum gegn fátækt

Árið 2015 bjuggu um 5% Íslendinga, eða rúmlega sextán þúsund manns, við skort á efnislegum gæðum. Rauði þráðurinn hjá þeim sem bjuggu við fátækt er erfið staða á húsnæðismarkaði, slæmt heilsufar og að búa einn eða einn með börnum. Hver dagur er barátta fyrir fæði, klæðum og húsnæði.

EAPN á Íslandi eru regnhlífasamtök félaga sem berjast gegn fátækt og félagslegri einangrun á Íslandi og voru stofnuð í upphafi árs 2011.

Samtökin eiga aðild að EAPN (European Anti Poverty Network) sem voru stofnuð árið 1990. Lykilatriði í baráttu EAPN er virk þátttaka fólks með reynslu af fátækt. Í þeim tilgangi starfa innan samtakanna grasrótarsamtökin Pepp á Íslandi sem samanstanda af fólki sem hefur sjálft upplifað fátækt og félagslega einangrun.

Aðildarfélögin eru Félag einstæðra foreldra, Hagsmunasamtök heimilanna, Hjálparstarf kirkjunnar, Hjálpræðisherinn, Kærleiksþjónusta kirkjunnar, Samhjálp, Sjálfsbjörg landssamband hreyfihamlaðra, Velferðarsjóður Suðurnesja og Öryrkjabandalag Íslands.

Í nýjum stjórnarsáttmála kemur fram að ætlunin sé að vinna úttekt á kjörum tekjulægstu hópanna, leggja fram tillögur til úrbóta og fylgja þeim eftir. Börn sem búa við fátækt eru nefnd sérstaklega sem einn af viðkvæmustu hópum samfélagsins.

EAPN á Íslandi hefur óskað eftir að koma að vinnu við gerð úttektarinnar og tillagnanna þar sem mikil reynsla býr innan raða samtakanna. Við viljum líka hvetja til þess að á meðan beðið er eftir tillögunum verði gripið til þeirra ráða sem þegar liggja fyrir. Má þar nefna samræmdar reglur um lágmarksframfærslu eða fjárhagsaðstoð sveitarfélaganna, fjölgun félagslegra leiguíbúða, lækkun á greiðsluþaki sjúklinga, að grunnskólinn verði gjaldfrjáls í öllum sveitarfélögum og eflingu frjálsra félagasamtaka til að veita fátækum aukinn félagslegan stuðning.

Hugum að þeim sem búa við fátækt og félagslega einangrun því saman getum við tryggt öllum líf með reisn.
 
Laufey Ólafsdóttir

Höfundur er varaformaður EAPN á Íslandi og samhæfingarstjóri Pepp á Íslandi.

Posted on

Draumur um bleika Barbie: Jólahugleiðing 2017

Á síðunni Jólasveinahjálparkokkar sem fæst við að miðla smágjöfum á milli þeirra hjálparkokka sem geta séð af einhverju slíku og jólasveina sem lítið hafa til að setja í þá barnaskó sem finna má í gluggum landsmanna. Á síðunni má finna margar beiðnir um skógjafir en í ár hafa einnig bæst við beiðnir um jólagjafir sem bendir til þess að neyð foreldra í fátækt sé jafnvel enn meiri fyrir þessi jól. Ein þessara beiðna stakk mig í hjartastað, hún hljómar svo:

“Góðan daginn jólasveinahjálparkokkar er einhver sem getur hjálpað með jólagjöf fyrir eina 4 ára, hana langar svo í alvöru Barbie dúkku í bleikum kjól (er efst á hennar óskalista) Sendu á mig skilaboð ef þú getur hjálpað📷😉 Bestu kveðjur Hildur 📷🤶”

Það er búið að bregðast við beiðni þessarar ungu stúlku sem langar mest af öllu í ekta Barbie dúkku í bleikum kjól og já, ég endurtek, búið er að tryggja að þetta barn fái eina slíka en enn er verið að skrá börn sem eiga óskir um jólagjafir sem foreldrar þeirra geta ekki mætt.

Beiðnin minnir mig hins vegar á aðstæður barna sem búa við fátækt, barn sem þráir leikfang af sama tagi og sömu gæðum og vinirnir eiga en þarf að sætta sig við eftirlíkingu, ódýru plastdúkkuna sem ekki bara er miklu léttari, á lélegri föt og er ekki í sömu stærð og hinar og passar því ekki í leikinn eða leikmunina heldur getur ekki beygt nein liðamót eða skipt um hárgreiðslu.

Auðvitað gleðst barn í hjarta sér yfir gjöf þegar það veit að foreldri hefur ekki fjármuni til slíkra hluta og sum börn eru fyllilega meðvituð um að foreldrið hefur jafnvel sleppt reikningi eða neitað sér um mat til að kaupa gjöfina en barnið veit líka að ódýra dúkkan, eftirlíkingin stenst ekki samanburð og að barnið stendur ekki jafnfætis sínum félögum fyrir vikið.

Sum þessara barna eru jafnvel komin með fjárhagsáhyggjur kornung.

Alltof oft hitti ég fólk sem býr við fátækt sem heldur í þá trú að það hafi náð að fela fátæktina fyrir börnum sínum. Það er kannski nauðsynlegt fyrir sálarheill viðkomandi því þetta fólk hefur lagt gríðarlega mikið á sig til að tryggja að börnin þeirra hafi í sig og á og oft lagt líf og heilsu að veði við að reyna að halda börnunum utanvið það en ykkur er óhætt að trúa því að börnin vita. Þau láta það ekki í ljósi því þau verða fljótt dugleg að fela langanir sínar og læra að gleðjast yfir litlu en börnin vita meira en ykkur grunar og þau vita alveg upp á hár að þau standa ekki jafnfætis öðrum börnum þegar kemur að allskonar hlutum en verst af öllu er að þau vita líka að þau fá ekki sömu tækifæri í lífinu jafnvel þó þau séu vel gefin og hæfileikarík að upplagi – það er það sem fátæktin gerir þessum börnum, brýtur niður sjálfsmynd þeirra, setur ósýnileg mörk á möguleika þeirra til að nýta hæfileika sína til að gera það besta úr sjálfum sér og sínu lífi, reynir á öll þolmörk og ef ekkert breytist þá samlagast þau á endanum því lífi og þeim aðstæðum sem lífið býður þeim upp á og festast þannig líkamlega, andlega, siðferðislega og félagslega.

Hver og einn einstaklingur sem býr við fátækt og félagslega einangrun á Íslandi er einum einstaklingi of mikið. Hvert og eitt einasta barn á Íslandi sem býr við fátækt er einu barni of mikið.

Beiðnin um alvöru Barbie í bleikum kjól er í mínum huga beiðni um það einfalda jafnrétti að fá að vera hluti af samfélaginu í stað þess að horfa á það úr fjarlægð og fá ekki að vera með.

Kæra ríkisstjórn, á meðan það er fátækt á Íslandi þá eruð þið ekki að standa ykkur í vinnunni. Hættið að finna afsakanir og finnið leiðir til að hækka ráðstöfunarfé örorkulífeyrisþega STRAX því við vitum að í þeim hópi er fjöldi fátækra mestur og þar er einfaldast að byrja.

Ásta Dís Guðjónsdóttir

Stjórnarmaður í EAPN á Íslandi og samhæfingarstjóri Pepp Ísland, samtök fólks í fátækt.

Posted on

Lítið fyrir fátæka í fjárlagafrumvarpi 2018

Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra kynnti fjárlagafrumvarpið í dag.  Margir geta glaðst yfir auknum fjárveitingum í aðdraganda jólanna.  Við fyrstu yfirsýn virðast þeir fátækustu í samfélaginu ekki geta sagt það sama þótt heildarafgangur ríkissjóðs fyrir árið 2018 er áætlaður 35 milljarðar króna.

Frumvarpið á að endurspegla fyrstu áherslur nýrrar ríkisstjórnar „sem miða að því að samfélagið allt njóti góðs af yfirstandandi hagvaxtarskeiði og treysta til framtíðar samfélagslegan stöðugleika, velsæld og lífsgæði.“ skv. fréttatilkynningu fjármálaráðuneytisins.

Öryrkjar, langveikir og atvinnulausir eru þeir sem líklegastir eru til að búa við fátækt skv. mælingu á skort á efnislegum gæðum.  Árið 2015 bjuggu 23% þeirra sem skilgreina sig sem öryrkjar við skort á efnislegum gæðum og 2,5% ellilífeyrisþega.  Í fjárlagafrumvarpinu kemur fram að bætur öryrkja munu dragast áfram aftur úr bótum aldraðra með 1,1 milljarða króna aukningu til aldraðra vegna hækkun frítekjumarks.  Ekkert sambærilegt er að sjá til öryrkja.  Hækkun framlaga skýrist af fjölgun öryrkja og lögbundinni verðlagshækkun bóta. Meðaltekjur ellilífeyrisþega voru fyrir væntanlega breytingu rúmar 384.000 krónur á mánuði á meðan meðaltekjur öryrkja voru tæpar 333.000 krónur á mánuði, eða sem svarar mismun upp á 612 þúsund krónum yfir árið.

Lægstu bæturnar í samfélaginu eru bætur atvinnulausra og fjárhagsaðstoð sveitarfélaganna.  Ekkert er að finna í kynningu fjármálaráðherra um hækkun bóta atvinnulausra né aukna fjárveitingu til sveitarfélaga til að hækka fjárhagsaðstoð sveitarfélaganna sem er lágmarksframfærslan í landinu.

Fleiri börn en fullorðnir búa við fátækt á Íslandi.  Hærri stuðningur við barnafjölskyldur hefur verið eitt af baráttumálum þeirra sem láta sig fátækt varða.  ASÍ benti á fyrir fjárlög ársins 2016 að skattbyrði þeirra sem lægstar tekjurnar hafa og einstæðra foreldra hefði aukist verulega frá 1998 m.a. vegna lækkandi barnabóta.  Ástæðan væri að barnabætur hefðu ekki haldið í við þróun launa né verðlags, skerðingarhlutföll vegna tekna hefðu aukist allra síðustu ár og frá og með tekjuárinu 2010 voru allar barnabætur tekjutengdar, líka fyrir 7 ára og yngri.  Því hefur verið lögð áhersla á að snúa þessari þróun við, m.a. í tillögum Velferðarvaktarinnar gegn fátækt.  Útgjöld til barnabóta hækka um 900 milljónir króna, úr 10,5 milljarðar króna úr 9,6 milljörðum króna.

Í mennta- og menningarmálum má sjá aukningu útgjalda til ýmissa þátta en lítið sem ekkert sem mun nýtast þeim sem berjast við fátækt.  Þannig eru engin áform um að lögfesta gjaldfrjáls námsgögn og skólamáltíðir grunnskólabarna, né að tryggja fátækum aðgengi að menntun og listum líkt og gert er víða í nágrannalöndum okkar.

Í skattamálum ber að fagna að fjármagnstekjuskattur hækkar úr 20% í 22%.  Ekkert kemur fram um hækkun persónuafsláttar en sú aðgerð myndi nýtast tekjulægri einstaklingum best.  Ein meginástæða þess að tekjulægstu hóparnir hafa borið sífellt hærri skattbyrði er að persónuafslátturinn hefur ekki fylgt launaþróun skv. greiningu ASÍ.

Í tillögum sem lagðar hafa verið fram um aðgerðir í þágu þeirra sem búa við fátækt og félagslega einangrun hefur verið lögð áhersla á mikilvægi frjálsra félagasamtaka.  Oft eru hjálparsamtök síðasta úrræði fólks þegar allt annað hefur brugðist.  Ekkert var að finna í kynningu fjármálaráðherra á fjárlagafrumvarpi ársins 2018 um aukinn stuðning við frjáls félagasamtök, hvorki  með skattaívilnunum eða auknum beinum fjárstuðningi hins opinbera.

Fyrsta umræða um fjárlagafrumvarpið fer fram á morgun, fimmtudaginn 15. desember og er hægt að fylgjast með henni á vef Alþingis.

Posted on

Hver er framtíð norræna velferðarmódelsins?

Reglulega hefur verið lýst yfir dauða norræna velferðarmódelsins.  Það lifir þó ágætis lífi á öllum Norðurlöndunum þó áskoranirnar eru fjölmargar líkt og kom fram í máli Árna Páls Árnasonar á fundi á vegum Norðurlönd í fókus þann 5. desember sl. í Norræna húsinu.

Norræna ráðherranefndin fékk Árna Pál, fyrrum félags- og tryggingamálaráðherra Íslands, til að greina áskoranir sem norræna velferðarmódelið stendur frammi fyrir og leggja fram tillögur til norrænu félagsmálaráðherranna um hvernig væri hægt að nýta norræna samvinnu til að mæta þeim.

Norræna velferðarmódelið hefur einkennst af sterku miðlægu þjónustuframboði af hálfu hins opinbera, almennum réttindum fyrir alla, sterku samstarfi á milli aðila vinnumarkaðarins og hins opinbera og að sveitarfélög gegni lykilhlutverki í að sinna velferðarþjónustu.

Í máli Árna Páls kom fram að vinnan hefði leitt í ljós að meðal helstu áskorana sem velferðarmódelið stendur frammi fyrir væri fjölgun ungs fólks sem væri ekki í námi eða vinnu, fátækt meðal vinnandi fólks og mikil fjölgun fólks af erlendum uppruna.  Þarfir fyrir þjónustu hefðu verið að breytast, hjá fötluðu fólki og vegna mikillar fjölgunar aldraðra.  Mun meiri krafa væri um einstaklingsbundna þjónustu og hefði NPA valdið straumhvörfum í nálgun á þjónustu.

Sígilt verkefni sem öll Norðurlöndin stæðu frammi fyrir væri svo húsnæðisvandi þeirra efnaminni.

Öll þessi úrlausnarefni ættu sameiginlegt, að mati Árna Páls, að fólk lifir lengur og vill fá persónulegri þjónustu. Langur lífaldur og hraðar tæknibreytingar leiddu til að orsök atvinnuleysis tengdust meira skorti á þekkingu en störfum.  Geðheilbrigði færi hrakandi á sama tíma og einsemd og félagsleg einangrun væri að aukast.  Miklar framfarir í læknavísindum hefðu leitt til að fólk lifði lengur með langvarandi heilsufarsvanda og skerta vinnugetu. Það sama mætti segja um lífsstílssjúkdóma.

Árni Páll lagði áherslu á að tækifæri væru til að efla velferðarþjónustu til framtíðar.  Miklir fjármunir væru fjárfestir í velferð víða í heiminum og það væri stöðugt verið að leita nýrra leiða til að veita betri þjónustu.  Má þar nefna meiri áherslu á ábyrgð hvers og eins á eigin heilsu, tæknilausnir, deilihagkerfið, nýjar leiðir til að fjármagna velferðarlausnir og að mun fleiri væru að láta til sín taka í gegnum frjáls félagasamtök.

Þá skipti  miklu máli að lausnir byggðu á gagnreyndum rannsóknum og samráði við notendur.

Að loknu erindi Árna Páls Árnasonar tók hann þátt í pallborði ásamt Guðnýju Björk Eydal, prófessor í félagsráðgjöf við HÍ og Regínu Ástvaldsdóttur, sviðsstjóri velferðarsviðs Reykjavíkurborgar.

Stefnt er að því að Árni Páll skili norrænu félagsmálaráðherrunum tillögum sínum í júní 2018.

Hægt er að sjá upptöku af fundinum á vef Norræna hússins.

Posted on

ÖBÍ verðlaunar RÚV, TravAble og Hlín Magnúsdóttir

Öryrkjabandalag Íslands veitti RÚV, TravAble og Hlín Magnúsdóttir árleg hvatningarverðlaun sín þann 4. desember síðastliðinn í tengslum við Alþjóðadag fatlaðs fólks.

RÚV fékk verðlaun í flokknum umfjöllun/kynningar vegna þáttarins „Með okkar augum“ en þátturinn hefur verið sýndur á besta áhorfstíma hjá sjónvarpsstöðinni.  

 

TravAble hlaut verðlaun í flokki fyrirtækja/stofnana fyrir smáforrit með upplýsingum um aðgengi, hvort sem um er að ræða opinberar stofnanir, kaffihús eða veitingastaði.

Hlín Magnúsdóttir fékk verðlaun í flokki einstaklinga fyrir brennandi áhuga og frumkvæði á fjölbreyttum kennsluaðferðum en hún heldur úti fésbókarsíðunni „Fjölbreyttar kennsluaðferðir fyrir fjöruga krakka“.  Námsefnið þar hentar öllum börnum, en sérstaklega börnum með sérþarfir s.s. einstaklingum á einhverfurófi, með ADHD og aðrar raskanir.

 

Verðlaunin voru afhent af Guðna Th. Jóhannessyni, forseta Íslands, en tilgangur verðlaunanna er að hvetja áfram og vekja athygli á þeim sem hafa stuðlað að einu samfélagi fyrir alla með jákvæðni að leiðarljósi.

 

Posted on

Aukinn ójöfnuður frá 2013

Ójöfnuður hefur verið að aukast hægt á síðustu þremur árum eftir því sem fjármagnstekjur byrjuð að hækka á nýjan leik frá bankahruni. Þetta kom fram í viðtali við Stefán Ólafsson, prófessor við Háskóla Íslands á Rás 2 í morgun.

Stefán og Arnaldur Sölvi Kristjánsson hafa stundið miklar rannsóknir á ójöfnuði og gefið afraksturinn út í nýrri bók sem heitir Ójöfnuður á Íslandi sem kom út í dag.

Á árunum milli stríða ríkti hér mikill ójöfnuður, líkt og flestum löndum Evrópu. Eftir seinni heimsstyrjöldina tók hins vegar við nær 50 ára tímabil jöfnuðar tekna. Stefán sagði að eftir að Ísland fékk sjálfstæði ríkti hér sennilega mesta jafnaðarsamfélag jarðarinnar í 50 ár ásamt hinum Norðurlöndunum. Sennilega var ívið meiri jöfnuður á Íslandi en á hinum Norðurlöndunum.

Eftir því sem aukið frelsi varð á fjármagnsmörkuðum, hlutabréfamarkaðir komu til sögunnar og aðgangur að lánsfé varð meiri jókst ójöfnuðurinn frá 1995 og náði hámarki á árunum fyrir hrun.

Posted on

Katrín vill berjast gegn fátækt

Í nýjum stjórnarsáttmála er fjallað um þá sem búa við fátækt og félagslega einangrun en ný ríkisstjórn undir forystu Katrínar Jakobsdóttur hefur tekið við stjórn landsins.  Í stjórnarsáttmálanum segir: „Ísland á að vera land tækifæranna fyrir alla. Til að svo megi verða þarf að styrkja sérstaklega stöðu þeirra sem höllum fæti standa. Gerð verður úttekt á kjörum tekjulægstu hópanna í íslensku samfélagi, tillögur til úrbóta settar fram og þeim fylgt eftir. Sérstaklega þarf að huga að stöðu barna sem búa við fátækt en þau eru einn af viðkvæmustu hópum samfélagsins.“

Áherslan á baráttu gegn fátækt og ekki hvað síst fátækt barna er mjög mikilvæg.  Í skýrslu Barnaheillar Child Poverty and Social Exclusion in Europe frá 2014 kemur fram að 16,6% barna á Íslandi væru í hættu á að búa við fátækt eða félagslega einangrun.  Fátækt getur haft mikil áhrif á tækifæri barnsins.  Barnið líður ekki aðeins skort þegar kemur að mat, fatnaði og húsnæði, heldur getur ekki tekið virkan þátt í frístundum með félögum sínum.  Fátæk börn eru einnig síður líkleg til að öðlast þá hæfni og getu sem þarf til að komast út úr fátækt sem fullorðið fólk.  Þær tillögur sem oftast eru nefndar til hjálpa börnum sem búa við fátækt er aðgengileg og góð menntun og að börnunum og fjölskyldum þeirra sé tryggt gott og öruggt húsnæði.

Mikil vinna hefur verið unnin á undanförnum árum í að greina stöðu þeirra sem búa við fátækt og fjöldi góðra tillagna liggja þegar fyrir.

Má þar á meðal nefna skýrsluna Farsæld – Barátta gegn fátækt og tillögur Velferðarvaktarinnar um aðgerðir gegn fátækt.

Því ætti ekki að taka langan tíma að taka saman tillögur til úrbóta og fylgja þeim eftir.

Posted on

Stjórnvöld hvött til að útrýma fátækt

Ný ríkisstjórn fær á sig áskorun um að útrýma fátækt á Íslandi á kjörtímabilinu 2017-2021 og byrja á því strax við undirbúning fjárlagafrumvarps fyrir árið 2018 í grein Kristínar Ólafsdóttur, upplýsingafulltrúa Hjálparstarfs kirkjunnar í Fréttablaðinu í morgun. 

Þar bendir hún á að á hverju ári leitar fólk til Hjálparstarfs kirkjunnar þar sem það á erfitt með að ná endum saman vegna lágra tekna og mikils húsnæðiskostnaðar.  „Þegar fólk á erfitt með að mæta þeirri grunnþörf að hafa þak yfir höfuðið hefur það áhrif á allt annað í lífinu.  Í félagsvísum Hagstofunnar frá 2015 segir að 23% öryrkja og 20,3% einstæðra foreldra búi við skort á efnislegum gæðum en það þýðir til dæmis að hafa ekki efni á að fara árlega í vikulangt frí með fjölskyldunni, að hafa ekki efni á kkjöti, fiski eða sambærilegri grænmetismáltíð að minnsta kosti annan hvern dag og hafa hvorki efni á heimasíma né farsíma eða að hafa ekki efni á sjónvarpstæki, þvottavél, bíl eða að halda húsnæðinu nægjanlega heitu.“

Hún hvetur alla til að axla ábyrð á samfélaginu sem við búum okkar, og ákveða saman hver ábyrgð ríkis og sveitarfélaga eigi að vera í stuðningsnetinu fyrir hvern og einn.  Grein sinni lýkur hún með því að lýsa yfir vilja Hjálparstarfs kirkjunnar til að taka þátt í þverfaglegu starfi til að útrýma fátækt og hvatningu til allra þeirra sem búa við fátækt að gera það líka.

Undir þetta er sannarlega hægt að taka

Posted on

7% vinnandi fólks býr við fátækt

Fátækt meðal vinnandi fólks hefur aukist í Evrópu.  Á Íslandi er talið að 6,9% vinnandi fólks búi við fátækt.  Þar er aðallega um að ræða ungt fólk sem vinnur fulla vinnu en hefur ekki í sig eða á.  Því til viðbótar er um að ræða einstæða foreldra, leigjendur, fólk af erlendum uppruna og geðfatlaðir sem fást við fátækt.  Þetta kom fram á fjölmennum fundi EAPN á Íslandi og Rannsóknaseturs í barna- og fjölskylduvernd þann 16. nóvember á Grand hótel.

Á fundinum fluttu Hanna Björnsdóttir, félagsráðgjafi og skýrsluhöfundur um lágmarksframfærslu, Guðný Björk Eydal, prófessor við félagsráðgjafadeild Háskóla Íslands, Drífa Snædal, framkvæmdastjóri Starfsgreinasambands Íslands og Mikael Torfason, rithöfundur erindi.

Pepparar sögðu frá niðurstöðum ráðstefnu um fátækt meðal vinnandi fólks sem haldin var á vegum móðursamtaka EAPN í Brussel.

Tillögur sem bent var á til að takast á við fátækt voru:

  • Að móta heildstæða aðgerðaáætlun til að vinna bug á fátækt.
  • Móta heildstæða húsnæðisstefnu.
  • Skilgreina grunnframfærsluviðmið.
  • Draga úr greiðsluþátttöku sjúklinga.
  • Samræma og samhæfa trygginga-, félagslega og skattkerfið.
  • Vinna með fátækt á grundvelli gæða fremur en skorts og meta virkni í stað skerðingar.
  • One-stop-shop.

Fundarstjóri var Ásta Dís Guðjónsdóttir, samhæfingarstjóri Peppara og stjórnarmaður í EAPN.

Posted on

90% vaxtabóta fara til efnameiri heimila

Vaxtabætur hafa nýst síst þeim efnaminnstu á húsnæðismarkaðnum samkvæmt úttekt sem Íbúðalánasjóður hefur unnið. Í fyrra greiddi ríkið 4,6 milljarðar króna í formi vaxtabóta, sem jafngildir fimmtungs alls hins opinbera húsnæðisstuðnings.

Kerfið styður einnig illa við fyrstu kaupendur en um 70% vaxtabóta fara nú til fólks eldra en 36 ára.  Á sínum tíma þegar vaxtabótakerfinu var komið á var yfirlýstur tilgangur þess að styðja tekjulægri hópa til kaupa á húsnæði.  Þannig áttu vaxtabæturnar að renna til þeirra sem greiddu hlutfallslega mikið af tekjum sínum í vexti af íbúðalánum.

Í stað þess hefur kerfið þróast þannig að þeir sem hafa hærri tekjur og geta þar að leiðandi skuldsett sig meira hafa fengið meira af vaxtabótunum.  Sambærileg gagnrýni hefur komið fram á vaxtabætur t.d. í Bandaríkjunum.  Má þar nefna grein NYTimes How Homeownership became the Engine of American inequality þar sem bent var á að stuðningur hins opinbera vegna greiðslu vaxta hefði leitt til aukins ójöfnuðar í samfélaginu.

Nánari um málið.

Frétt á vef Íbúðalánasjóðs

Frétt á vef Morgunblaðsins